περι του τμηματος κρατουμενων παλι ο λογος

Πειραιάς 27 Φεβρουαρίου 2018

Περί του Τμήματος Κρατουμένων πάλι ο λόγος

Πέρασαν τρεις εβδομάδες και κανείς από όσους έστειλα την από 4-2-1018 επιστολή μου (Διοικήτρια, Επιστημονικό Συμβούλιο, Διευθυντής Ιατρική Υπηρεσίας, Διευθύντρια Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων) δεν μου απάντησε. Τα σημάδια δεν είναι ενθαρρυντικά, αλλά δεν αποθαρρύνομαι .

Σκοπεύω λοιπόν να επανέλθω με περισσότερο τυπικό τρόπο , αν οι παραλήπτες της επιστολής μου δεν ανταποκριθούν στα αιτήματά μου και στα άλλα ζητήματα που θέτω . Και πάντως , δεν σκοπεύω να παραιτηθώ από την προσπάθεια να αποτραπεί η μετατροπή του νοσοκομείου μας σε χωματερή των δύσκολων ή και άλυτων προβλημάτων .Και επίσης να αναδειχθούν με επίσημα ντοκουμέντα οι ευθύνες όσων τυχόν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους συνετέλεσαν σε μια τέτοια απαράδεκτη εξέλιξη.

Εν τω μεταξύ θα συνεχίσω με την παρουσίαση των ντοκουμέντων που αναδεικνύουν τους αγώνες του Ιατρικού Σώματος ,και που τελικά πέτυχαν την κατάργηση, πριν από τριάντα ολόκληρα χρόνια , του Τμήματος Κρατουμένων, του οποίου τώρα επιδιώκεται η αναβίωση. Και έθεσαν από τότε το αίτημα αλλαγής του θεσμικού πλαισίου που αφορούσε τους ψυχικά πάσχοντες που είχαν διαπράξει « έγκλημα». ( Αλλαγή που θεσμοθετήθηκε τώρα χωρίς ,φοβάμαι, να διορθώσει , ούτε να αποτρέψει να διαιωνιστούν, τα μείζονα και σε βάρος των αρρώστων και των θεραπευτών τους προβλήματα που είχε προκαλέσει το προηγούμενο. )

Αναφέρθηκα ήδη στην πρώτη δημόσια αναφορά στο θέμα , που έγινε με ομιλία μου σε Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη το 1978, πριν από σαράντα ολόκληρα χρόνια , και που είχε τίτλο : « Η αντιμετώπιση των ψυχικά πασχόντων από τον Ποινικό Νόμο » .

Έχω επίσης παρουσιάσει την πρώτη προσπάθειά μου, τον Απρίλιο του 1985, να καταργηθεί το Τμήμα Κρατουμένων που είχε δημιουργηθεί εκ των πραγμάτων στο «Δαφνί» και είχε καταστεί από τότε πηγή πολλών προβλημάτων .

Παρουσιάζω τώρα τη συνέχεια αυτής της προσπάθειας που είχε αναλάβει και έφερε σε πέρας το Ιατρικό Σώμα αυτού του Νοσοκομείου, με την ελπίδα οι συνάδελφοί μου να θυμηθούν και να τιμήσουν το αγωνιστικό τους παρελθόν.

Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ως εξής:

1. Την 6^η Φεβρουαρίου , η Επιστημονική Επιτροπή έστειλε στο Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου το με αριθμό 148/6-2-87 έγγραφο που υπογράφουν ο Πρόεδρος Χάρης Βαρουχάκης και ο Γραμματέας Δημήτρης Χριστοδούλου.

Με το έγγραφο αυτό περιγράφεται η ζοφερή κατάσταση που επικρατούσε στη Κλινική Κρατουμένων( την ευθύνη της λειτουργίας της οποίας είχε τότε ο συνάδελφος Κύριος Ιάκωβος Λεοντόπουλος), επισημαίνονται οι βασικές της αιτίες και προτείνονται οι λύσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τα πράγματα .

2. Δύο μήνες μετά, η Επιστημονική Επιτροπή επανέρχεται με το με αριθμό 336/31-3^ου-87 προς το Δ.Σ. και 6116/ 31-3^ου-87 προς τη Διεύθυνση έγγραφο. Το έγγραφο υπογράφουν οι ανωτέρω Χάρης Βαρουχάκης και Δημήτρης Χριστοδούλου , κοινοποιείται δε και στα συναρμόδια υπουργεία Δικαιοσύνης και Υγείας. Σ’ αυτό περιγράφεται «.... μια τραγική κατάσταση που… δεν έχει καμιά σχέση με νοσοκομείο… που αποβαίνει τελικά σε βάρος όλων των αρρώστων της Κλινικής, τόσο των ψυχωτικών (παρατηρήθηκαν αθρόες υποτροπές), όσον και των ιδίων τοξικομανών , που η παραμονή τους εκεί δεν μπορεί με κανένα τρόπο να θεωρηθεί θεραπευτική… σ’ αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη οποιαδήποτε ιατρική πράξη…»

3. Τρεις μήνες μετά (19-6-1987) η Επιστημονική Επιτροπή επανέρχεται και τονίζει μεταξύ άλλων : «…Η λειτουργία τμήματος κρατουμένων αποβαίνει σε βάρος των νοσηλευομένων… πρέπει να καταργηθεί.. οι εργαζόμενοι στο τμήμα μπορούν να αρνηθούν να εργάζονται σ’ αυτό ..χωρίς να υποστούν οποιαδήποτε κύρωση .. το Δ.Σ. να δηλώσει ότι θα αρνηθεί του λοιπού να δεχτεί προς νοσηλεία οποιονδήποτε κρατούμενο. ..Να αναληφθεί προσπάθεια για την τροποποίηση των σχετικών με την μεταχείριση των ψυχικά ασθενών που διέπραξαν έγκλημα ώστε και αυτοί να βρίσκονται υπό τις ίδιες συνθήκες θεραπείας και μεταχείρισης όπως και όλοι οι άλλοι»

4.Τρεις μήνες μετά ( 11-9^ου-1987)η Επιστημονική Επιτροπή σε απάντηση εγγράφου της Διοικητικής Διεύθυνσης επαναλαμβάνει με το με αριθμό 1048/11-9^ου-87 έγγραφό της τις πάγιες θέσεις της και τονίζει: «… τη ριζική αντίθεσή της στη παραχώρηση της χρήσης και της κυριότητας χώρων του Νοσοκομείου μας σε Δήμους , Υπουργεία κ.τ.λ. δεδομένου ότι οι χώροι αυτοί θα χρειαστούν …για την ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης …ότι τμήμα κρατουμένων στο νοσοκομείο μας δεν πρέπει να υπάρχει … ότι πρέπει να τροποποιηθούν οι σχετικές με την μεταχείριση των ψυχικά πασχόντων που διέπραξαν αδικήματα διατάξεις του Ποινικού Κώδικα» Και δηλώνει τέλος ξεκάθαρα ότι αρνείται να μετάσχει σε διαδικασίες που κατά την κρίση της διαιωνίζουν μια απαράδεκτη κατάσταση και που αντιτίθενται προς τις θέσεις και τους στόχους της.»

Απευθύνω έκκληση στη σημερινή Επιστημονική Επιτροπή να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων τώρα που πραγματοποιείται λάθρα και ανεπαισθήτως η αναβίωση του Τμήματος Κρατουμένων, να επαναλάβει προς κάθε κατεύθυνση αυτές τις θέσεις .Και κυρίως να μη μετάσχει με τη σιωπή της και την αδράνειά της στη παραχώρηση της γης και της άλλης υλικής και άυλης περιουσίας του Νοσοκομείου για σκοπούς άλλους και αντίθετους προς αυτές τις πάγιες θέσεις της . ( Πολλοί δε θα επιδιώξουν και τελικά θα βάλουν χέρι στη γη του νοσοκομείου για δικούς τους ομολογημένους ή ανομολόγητους σκοπούς ,ανιδιοτελώς ή όχι και τόσο. Υπάρχουν άλλωστε σχετικά προηγούμενα στα οποία κάποτε θα αναφερθώ)

5. Την 11-9-1987 η Επιστημονική Επιτροπή επανέρχεται με το έγγραφο με αριθμό 1056/11-9-87 που απευθύνει στο Διοικητικό Συμβούλιο και κοινοποιεί στον υπουργό Υγείας, στον υπουργό Δικαιοσύνης και στον Εισαγγελέα.

Με το έγγραφο αυτό θυμίζει τα προηγηθέντα έγγραφα και δηλώνει ότι εμμένει στις προηγούμενες θέσεις της . Επί πλέον επισημαίνει ότι « η χρονία συσσώρευση ουδέποτε επιλυομένων προβλημάτων , οδήγησε όπως ήταν αναπόφευκτο την κατάσταση στο τμήμα κρατουμένων σε εκρηκτικό σημείο. ..το τμήμα κρατουμένων δεν έχει πια καμιά σχέση με νοσοκομείο… είναι πλέον αδύνατη η άσκηση οποιουδήποτε θεραπευτικού έργου… το 15^ο Άνω και το 10^ο Περίπτερα έχουν καταστεί χώροι αναταραχής και τέλεσης εγκλημάτων βίας , εκβιασμών , βαρειών σωματικών βλαβών, διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών , ληστειών κ.τ.λ.

Αυτά προς το παρόν. Θα συνεχίσω σύντομα με την παρουσίαση των εγγράφων που δείχνουν τον επίμονο και συνεπή με αρχές και αξίες αγώνα του Ιατρικού Σώματος να υπερασπιστεί τους αρρώστους , το ίδιο το νοσοκομείο και ό,τι θετικό γινόταν εκεί , τους εργαζόμενους σ’ αυτό και την προσωπική αξιοπρέπεια των μελών του. Τουλάχιστο για να μη ξεχνιόμαστε.

IΙδού τα σχετικά ντοκουμέντα:
* Οι αποφάσεις της Επιστημονικής Επιτροπής της 5ης Φεβρουαρίου 1987 και της 31ης Μαρτίου 1987 ( Αντίγραφα από το Τεύχος 14-15 Γενάρης Φλεβάρης Μάρτης 1987