περι του τμηματος κρατουμενων συνεχεια

Συνεχίζω την αναφορά μου στις προσπάθειες που έκαναν οι εργαζόμενοι στο «Δαφνί» για να αντιμετωπιστούν  τα προβλήματα που προκαλούσε το θεσμικό πλαίσιο που αφορούσε ψυχικά πάσχοντες που είχαν εμπλοκή με τον Ποινικό Νόμο.

Όταν μετά το θάνατο του Αντώνη Παλαιολόγου  το 1972 ανέλαβα τη Διεύθυνση της ΣΤ΄ Ψυχιατρικής κλινικής λειτουργούσε ήδη από ετών στο «Δαφνί» , «Τμήμα Κρατουμένων», οι πολύ περισσότεροι από τους οποίους ήταν άντρες..

 Σε  απόφαση της Επιστημονικής Επιτροπής της 6^ης -2^ου-1987 αναφέρεται  ότι  «Κλινική Κρατουμένων  λειτουργεί από το 1956» . Στην ίδια απόφαση αναφέρεται ότι  η Κλινική στεγάζεται στο 15^ο Άνω Περίπτερο  υπό η Διεύθυνση  του κ .Ιάκωβου Λεοντόπουλου.

  Δεν μπόρεσα ακόμη να βρω στο αρχείο μου ,  που στεγάστηκαν οι πρώτοι «κρατούμενοι». Θυμάμαι όμως ότι την ευθύνη της λειτουργίας του  ανελάμβαναν εκ περιτροπής, για ένα  ή συνήθως περισσότερα χρόνια , οι έξι ψυχιατρικές κλινικές που υπήρχαν τότε στο Νοσοκομείο.  

 Ενδεικτικά μόνο σημειώνω  κάποια στοιχεία ακόμα  από την «έκθεση  πεπραγμένων του 1969». Έτσι: Μέχρι την 31-12-1969  την ευθύνη της λειτουργίας του  Τμήματος Κρατουμένων Αρρένων»  στο 5^ο Άνω Περίπτερο είχε η ΣΤ΄ Κλινική  και οι κρατούμενοι άντρες  ήταν 112.  Μετά ,την ευθύνη του Τμήματος Κρατουμένων ανδρών ανέλαβε η Α΄ Κλινική και οι άρρωστοι στεγάστηκαν στο 10^ο και 9^ο  Περίπτερο..Φαίνεται επίσης  ότι λειτουργούσε και Τμήμα Κρατουμένων Γυναικών(  με 13 μόνο  γυναίκες) , με την ευθύνη του «Τμήματος Χρονίως Πασχόντων που στεγαζόταν τη χρονιά αυτή  στο 1^ο Περίπτερο .

Σημειώνω ακόμη ότι οι « κρατούμενοι»  ανήκαν σε δύο κατηγορίες: Στη μία ανήκαν κυρίως   οι βάσει των άρθρων 34 και 69  του τότε ισχύοντα Ποινικού Κώδικα και κάποιοι λίγοι προς παρατήρηση ή πραγματογνωμοσύνη.  Στην άλλη οι  εξαρτημένοι από ουσίες ( τοξικομανείς),των οποίων  η εισαγωγή δεν γινόταν εκούσια , αλλά με απόφαση της Δικαιοσύνης βάσει ειδικού θεσμικού πλαισίου  που ίσχυε τότε  για τους «τοξικομανείς».

Η πρώτη προσπάθεια για την κατάργηση αυτού του  Τμήματος, που συν τω χρόνω  είχε καταστεί  εστία και πηγή μειζόνων προβλημάτων ξεκίνησε από την Κλινική της οποίας ήμουν Διευθυντής . Βρήκα στο αρχείο μου την πρώτη σχετική  εισήγησή μου.

. Είναι το έγγραφό μου με αριθμό 6731/4-4-1985 .Η ΣΤ’ Ψυχιατρική κλινική είχε τη χρονιά αυτή  την ευθύνη της λειτουργίας του. Το έγγραφό μου απευθυνόταν   στο Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου με κοινοποίηση στο Υπουργείο Υγείας και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Στο ‘έγγραφο αυτό δήλωνα ότι «το Τμήμα Κρατουμένων πρέπει να καταργηθεί» και εξηγούσα τους λόγους που ήταν:

1 « Η ύπαρξή του δεν προβλέπεται από τον Οργανισμό του Νοσοκομείου»

2. « Οι νοσηλευόμενοι σε αυτό μπορούν και πρέπει να κατανεμηθούν στα άλλα ψυχιατρικά τμήματα. :Συγκεκριμένα:  α) 0ι ψυχωτικοί άρρωστοι που φυλάσσονται βάσει του άρθρου 69 , ενώ αντιμετωπίζουν τις ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες φύλαξης στο Τμήμα αυτό, στερούνται ψυχοθεραπευτικών μέσων που οι άλλοι άρρωστοι στα άλλα περίπτερα σε κάποιο βαθμό έχουν. β)  Στους τοξικομανείς το Τμήμα αυτό ουδέν προσφέρει. Αντίθετα η παρουσία τους ,λόγω των διαταραχών χαρακτήρα που οι άρρωστοι αυτοί συχνά παρουσιάζουν και της ικανότητάς τους να δημιουργούν ομάδες, προκαλεί  μείζονα προβλήματα και σ’ αυτούς και στους άλλους .Σημείωνα δε ότι: « Η κλινική μας έχει σοβαρές ενδείξεις ότι παρ’ όλα τα μέτρα που παίρνονται και που βέβαια είναι σε βάρος  των ψυχοθεραπευτικών μας δυνατοτήτων, συντελείται στο τμήμα διακίνηση ναρκωτικών ». Και κατέληγα με την πρότασή μου « Μέχρις ότου αλλάξει η ισχύουσα νομοθεσία για τους τοξικομανείς αυτοί να νοσηλεύονται μεμονωμένα στα άλλα ψυχιατρικά τμήματα και μόνο για την διαπίστωση και αντιμετώπιση τυχόν στερητικών φαινομένων. Δεν προτείνω τη νοσηλεία τους στο Τμήμα τοξικομανών γιατί η συνύπαρξη των εισαγομένων  με βάση την ποινική διαδικασία και των εκούσια εισαγομένων θα δημιουργούσε άλλου είδους προβλήματα στο Τμήμα αυτό..»

Σε επόμενη ανάρτηση θα συνεχίσω την  αναδρομή στα γεγονότα που τελικά κατέληξαν στην κατάργηση του Τμήματος Κρατουμένων 
 Ιδού  αυτούσιο το έγγραφό μου