νομος 4519.2017 .παρατηρησεις απο την ημεριδα

Πειραιάς 19 Μαρτίου 2018

Παρακολούθησα την Παρασκευή 16 Μαρτίου την Ημερίδα για το Νόμο 4519/2017. ‘ Άκουσα όλες τις ομιλίες και είχα μια σύντομη συζήτηση με τη Διοικήτρια του Ψ.Ν.Α. και ιδού  τα συμπεράσματά μου.

1. Παρά τις αγαθές προθέσεις  όσων επεξεργάστηκαν το Νόμο  (και που  αποτυπώθηκαν  εν πολλοίς στο τελικό κείμενο και αποδίδουν το πνεύμα που θέλησαν να του δώσουν ), εξακολουθώ να προβλέπω , ότι η εφαρμογή του θα αποδείξει ότι οι βασικές απαράδεκτες αδυναμίες του προηγούμενου θεσμικού πλαισίου θα κατισχύσουν και με το νέο.  Που και αυτό , όπως και το προϊσχύσαν:

- Στερεί από τους ψυχικά πάσχοντες κρατούμενους , τις ευνοϊκές ρυθμίσεις  που ισχύουν για όλους τους άλλους.

-  Επιτρέπει  το ενδεχόμενο στέρησης της ελευθερίας  ψυχικά πάσχοντα, για χρόνο πολύ μεγαλύτερο από την ανώτατη ποινή που προβλέπεται για την άδικη πράξη του , χρόνο που μπορεί μάλιστα  πρακτικά να καταστεί ισόβιος.

-  Επιτρέπει στο δικαστήριο να αποφασίζει , άπειρες φορές , αντίθετα από τις γνωμοδοτήσεις των ειδικών .

-  Εξαναγκάζει τους γιατρούς ( αλλά και εμμέσως το άλλο προσωπικό)  να «κρατούν » και να «θεραπεύουν» ανθρώπους  για τους οποίους έχουν γνωματεύσει, ενίοτε μάλιστα για πολλοστή φορά  , ότι δεν πρέπει να κρατούνται  και επομένως  η κράτησή τους  επιδεινώνει την υγεία τους.

2. Ενισχύθηκαν οι φόβοι μου ότι μεθοδεύεται  λάθρα να  χρησιμοποιηθεί πάλι το «Δαφνί», όχι για την επίλυση ,  αλλά για τον ενταφιασμό προβλημάτων που οι άλλοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να επιλύσουν. Ξεκίνησε μάλιστα μια καινούργια φάμπρικα με την επίκληση  των   τροποποιήσεων  του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας  που θεσμοθετεί ο νέος Νόμος. Ο Θεός ας φυλάξει τους αρρώστους από τους εισαγγελείς , τους ανακριτές και λοιπούς δικαστικούς ,που θα θεωρήσουν ότι ένας κατηγορούμενος ,πριν να δικαστεί., είναι ένοχος  , πάσχει ψυχικά  και πρέπει να «θεραπεύεται» θέλει δε θέλει, πρέπει ή δεν  πρέπει   στο «Δαφνί» ή σε άλλο ψυχιατρικό Νοσοκομείο. .Ανησυχητικά τέτοια σημάδια  άρχισαν να εμφανίζονται όχι μόνο στο «Δαφνί» , αλλά και στη Θεσσαλονίκη , όπως αναφέρθηκε στην Ημερίδα και μάλιστα με μεγαλύτερους αριθμούς.

Τους φόβους μου επιτείνει το γεγονός ότι  οι ομιλητές επιμελώς απέφυγαν να αναφερθούν σε ορισμένες  καίριας όμως σημασίας διατάξεις του Νόμου. Ουδείς  π.χ   αναφέρθηκε στην Παράγραφο  4 του άρθρου 21 , ούτε φυσικά τόλμησε να προβλέψει πότε θα εκδοθεί το προβλεπόμενο από το άρθρο 17 Προεδρικό Διάταγμα . Ούτε  αναφέρθηκε κάποιος    στον «… τρόπο οργάνωσης , στελέχωσης και λειτουργίας…» των προβλεπόμενων από το Νόμο «ειδικών τμημάτων» , ούτε στον αριθμό τους ούτε στο που θα οικοδομηθούν.. Η κυρία Μητροσύλη μόνο   τα υπολογίζει σε δύο, αν κατάλαβα καλά ,αλλά δεν είπε που στηρίζει αυτόν τον αριθμό, ούτε που θα στεγαστούν ,ούτε  ποιο Υπουργείο ( Υγείας ή Δικαιοσύνης;) θα έχει την ευθύνη της λειτουργίας τους  Ούτε κανείς μας είπε  πότε θα  μάθουμε τον κατάλογο  « Μονάδων κατάλληλων για την εκτέλεση των μέτρων» ,ούτε πότε προβλέπεται να  βγει η σχετική κοινή Υπουργική απόφαση  και με ποια κριτήρια θα συνταχθεί  αυτός ο κατάλογος.  . Από την άλλη μεριά   τόσο ο Υπουργός Δικαιοσύνης όσο και ο Υπουργός Υγείας είπαν πολλά και βαθυστόχαστα αλλά ούτε ο ένας ,ούτε ο άλλος  μας είπαν πως  διάβολο γίνεται από τη μια μεριά να  σχεδιάζεται η κατάργηση όλων των ειδικών  ψυχιατρικών Νοσοκομείων  ( Η απόφαση Μπόλαρη  δεν έχει καταργηθεί εξ όσων γνωρίζω) και από την άλλη  να σχεδιάζεται επίσης  ,όχι μόνο να εξακολουθήσουν  να υπάρχουν, αλλά και να εμπλουτιστεί ό ρόλος τους με την δημιουργία  εντός αυτών ,εκτός των κοινών,   και «ειδικών τμημάτων».

Έχω πει ό,τι είχα να πω για το θέμα. Οι τελευταίες  δημόσιες παρεμβάσεις μου με επιστολές  μου προς τους συναδέλφους μου στο «Δαφνί», το Σύλλογο των εργαζομένων και τη Διοικήτρια του Νοσοκομείου παρέμειναν ανενεργείς  και αναπάντητες . Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω και, προς το παρόν τουλάχιστο ,θα σιωπήσω. Εύχομαι μόνο να μη καταλήξουμε εκεί που αναπόφευκτα οδηγεί  κατά τη γνώμη μου  και το νέο θεσμικό πλαίσιο.  Να περάσουν άνθρωποι το υπόλοιπο της ζωής τους  πραγματικά  φυλακισμένοι  αλλά λεκτικά  θεραπευόμενοι , χωρίς να έχουν όμως   ανάγκη τέτοιου είδους θεραπεία.. Η Αιτιολογική  ΄Εκθεση άλλωστε  το λέει ξεκάθαρα : « Τα μέτρα λήγουν όταν εκλείψει ο λόγος  για τον οποίο επιβλήθηκαν , όταν δηλαδή δεν θεωρείται πιθανό  ότι το άτομο θα τελέσει νέα εξ ίσου  σοβαρά εγκλήματα στο μέλλον.» . Ενώ δηλαδή ο Νόμος λέει  μόνο ότι: « Τα μέτρα λήγουν όταν εκλείψει ο θεραπευτικός λόγος για τον οποίο επιβλήθηκαν», η Αιτιολογική  Έκθεση , προς άρση παρεξηγήσεως και για να μη παίρνουμε θάρρος ,σβήνει το «θεραπευτικός» και προσθέτει το « δηλαδή  δεν θεωρείται πιθανό ότι το άτομο θα τελέσει  νέα εξ ίσου σοβαρά εγκλήματα στο μέλλον»  Μένει λοιπόν να ανακαλύψουμε τον Άγιο  πριν να αγιάσει και για τον  οποίο είμαστε βέβαιοι , το δηλώνουμε και ορκιζόμαστε  «ότι δεν θα τελέσει σοβαρά εγκλήματα στο μέλλον»   ,. Όσοι μάγοι προσέλθετε.