προταση για επιδημιολογικες ερευνες

Πειραιάς 4 Μαΐου 2018

Ανοικτή Γραφή

Προς

Τον Πρόεδρο και τα Μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ψ.Ν.Α (Τακτικά και Αναπληρωματικά) .

Αγαπητοί Συνάδελφοι και φίλοι

 Σας θυμίζω ότι την 4^η Φεβρουαρίου 2018 ( πριν από τρεις μήνες δηλαδή) σας έστειλα  επιστολή με θέμα : Εφαρμογή του Νόμου 4509/2017 και άλλα προβλήματα. Την 27^η του ίδιου μήνα επανήλθα , μήπως και διέλαθε της προσοχής σας, με συστημένη επιτολή( και πλήρωσα τα γραμματόσημα ). Περιμένω ακόμη την απάντησή σας επί του θέματος  (όπως και  των άλλων αποδεκτών της επιστολής μου που κανείς τους  δε νόμισε ότι όφειλε μιαν απάντηση ).

Παρ’ όλο ότι θεωρώ τη στάση σας άκρως προσβλητική προς το πρόσωπό μου (δεδομένου  μάλιστα  ότι κάποιοι  από σας με γνωρίζουν  καλά ,όπως και γνωρίζουν το έργο μου στο Νοσοκομείο) απευθύνομαι πάλι  σε σας για  ένα άλλο μείζονος σημασίας  ζήτημα που εδώ και είκοσι χρόνια εκκρεμεί ακόμα .

 Πρόκειται  για την πρότασή  μου  να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες επιδημιολογικές έρευνες  για την εδραίωση  σε στέρεες βάσεις και πραγματικά στοιχεία μιας ουσιαστικής Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης .Η πρότασή μου  στα είκοσι αυτά χρόνια συνάντησε την απρόσμενη και αναιτιολόγητη  αντίδραση της Διοίκησης Αποστόλου, της  Διοίκησης Γιαννουλάτου και τελευταία της Διοίκησης Κοσμόπουλου  που στηρίχτηκε μάλιστα σε απόφαση του τότε υπό την Προεδρία του  κ. Κ. Κόντη Επιστημονικού Συμβουλίου.

Θα επαναλάβω αυτή τη πρόταση ( γιατί ποτέ δεν είναι αργά ) και θα απευθυνθώ πάλι σε όλους όσοι θα μπορούσαν ίσως δε και θα όφειλαν να βοηθήσουν στην υλοποίησή της. Για λόγους δεοντολογικούς αλλά και πρακτικούς απευθύνομαι πρώτα σε σας.

Για διευκόλυνσή σας δε προκειμένου να λάβετε την όποια απόφασής σας  σας    στέλνω την από 21-6-2006 επιστολή μου  προς το τότε Επιστημονικό Συμβούλιο, που την είχε απορρίψει. Το πράττω γιατί αυτή η επιστολή περιέχει αυτούσια την πρότασή μου, το ιστορικό  της  μέχρι τότε  τύχης της ,και την απάντησή μου στα γελοία επιχειρήματα με τα οποία απορρίφθηκε .

Ιδού αυτή.

Πειραιάς  21-6-2006

                                                     Προς

      

Το Επιστημονικό Συμβούλιο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής

                                                    

                                                     Κοιν. 1.Διοικητικό Συμβούλιο Ψ.Ν.Α

                                                               2. Κα .  Ν .Κατσάνου

 Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Πριν από λίγες μέρες (την  24^η  Μαΐου 2006) , μου  κοινοποιήθηκε από τον Διοικητή του Ψ.Ν.Α.  κ. Αθανάσιο Κοσμόπουλο, η με αριθμό 154 Α απόφασή σας που φαίνεται να πήρατε την 22-11-05.

Με την απόφασή σας αυτή που αφορούσε  «το αίτημα του κ. Βαρουχάκη για διεξαγωγή επιδημιολογικής έρευνας»  αποφασίσατε «…να μη εγκριθεί το αίτημα του πρώην και σεβαστού συναδέλφου ο οποίος είναι σήμερα συνταξιούχος  ενώ οι συνάδελφοι  είναι εν  ενεργεία και τους χρειάζονται προσόντα»

Οι συνάδελφοι στους οποίους αναφέρεστε  και οι οποίοι χρειάζονται προσόντα είναι η κ. Κατσάνου και ο κ. Χαϊδεμένος . Οι συνάδελφοι αυτοί εκτός του ότι χρειάζονται προσόντα,  είχαν επί πλέον το  έναντι εμού πλεονέκτημα - σύμφωνα πάντοτε με την απόφαση σας- ότι σας  είχαν ζητήσει , «…την άδεια χρήσης στοιχείων από τους φακέλους των ασθενών…» πριν από μένα και με σκοπό να εκπονήσουν «…αναδρομική μελέτη…με το ίδιο αντικείμενο έρευνας…» με αυτό που εγώ πρότεινα.

Στην  εν λόγω απόφασή σας στηρίχθηκε το Διοικητικό Συμβούλιο του Ψ.Ν.Α  που την επόμενη μέρα 23-11-2005  απέρριψε ομόφωνα και πανηγυρικά « Το αίτημα του κ. Βαρουχάκη για διεξαγωγή επιδημιολογικής έρευνας» με την εκτός ημερήσιας διάταξης απόφαση του με αριθμό 27 την οποία και επικύρωσε «…αυθημερόν λόγω του επείγοντος».

Αφού χρειάστηκε να περάσουν έξι ολόκληροι μήνες , μετά την «επείγουσα» συζήτηση, έμαθα κι εγώ την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου και την προηγηθείσα απόφαση του επιστημονικού Συμβουλίου για ένα ζήτημα που θεωρήθηκε επείγον  και με αφορούσε προσωπικά .

 Αγαπητοί και σεβαστοί συνάδελφοι ( πρώην, νυν και αεί)

Λυπάμαι που θα  σας κουράσω με λεπτομέρειες που φαίνεται να μη σας ενδιαφέρουν. Όμως στο μικρό μας τόπο έχει ο καθένας μας τη μικρή του ιστορία. Έχω κι εγώ τη δική μου όπως και σεις άλλωστε.  Και καλόν θα είναι -εξακολουθώ να πιστεύω – να υπάρχουν έγγραφα και μη επιδεκτά αμφισβήτησης  στοιχεία για ό,τι ο καθένας μας έπραξε ή, ενώ έπρεπε ,παρέλειψε να πράξει. Για να γνωρίζουν την αλήθεια όσοι ακόμη ενδιαφέρονται για τέτοια ζητήματα που έχουν και κάποια διάσταση δεοντολογικής και ηθικής τάξης.. Και όσοι , είμαι βέβαιος ,θα ενδιαφερθούν στο μέλλον.

  Εξ άλλου η υπόθεση δεν αφορά μόνον εμένα, ούτε μόνο εσάς, ούτε μόνο τους συναδέλφους για τους οποίους ενδιαφέρεστε να αποκτήσουν προσόντα. Αφορά και τους άλλους συναδέλφους μας αλλά και τους άλλους εργαζόμενους του Νοσοκομείου που θα  εύρισκαν  ίσως ενδιαφέρουσες τις ερευνητικές μου ιδέες , θα ήθελαν να αξιοποιήσουν την σοβαρή προετοιμασία που είχα κάνει με την εκπόνηση κατάλληλου λογισμικού προσαρμοσμένου στο γενικό ερευνητικό μου σχέδιο, και θα ήθελαν και εκείνοι να αποκτήσουν προσόντα ή απλά να μετάσχουν σε μια προσπάθεια αναβάθμισης του ερευνητικού ρόλου του Νοσοκομείου που δουλεύουν.

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν κάποιες  παρατηρήσεις και σχόλια για την απορριπτική της πρότασής μου απόφασή σας.

Και πρώτα  κάποιες  παρατηρήσεις που αφορούν τα πραγματικά περιστατικά και το ιστορικό της υπόθεσης . Σε κάποιους  από σας  τα γεγονότα είναι γνωστά από άμεση προσωπική αντίληψη , στους άλλους από τα σχετικά έγγραφα ή τα αρχεία σας. Κατωτέρω τα συνοψίζω:

1. Την πρότασή μου για τη διεξαγωγή « μεγάλης επιδημιολογικής έρευνας» παρουσίασα για πρώτη φορά τον μήνα Φεβρουάριο του Σωτηρίου έτους 2001, πέντε χρόνια τουλάχιστον, δηλαδή, πριν από την κ. Κατσάνου και τον κ. Χαϊδεμένο .

2. Σύμφωνα με τη δεοντολογική τάξη της εποχής την πρότασή μου γνωστοποίησα εγγράφως  πρώτα στο Ιατρικό Σώμα ( Επιστημονική Επιτροπή, Επιστημονική Ενωση). Ζήτησα όμως από τη Διοικητική Διεύθυνση , να κοινοποιηθεί το σχετικό μου έγγραφο και στους άλλους  εργαζομένους του Νοσοκομείου ( Διοικητική Διεύθυνση, Νοσηλευτική

Διεύθυνση , Π.Ε.ΝΟ.ΨΥ., Ενιαίο Σύλλογο Εργαζομένων) γιατί έκρινα ότι και αυτοί είχαν αναφαίρετο δικαίωμα να μετάσχουν στην έρευνα που πρότεινα, εάν φυσικά το επιθυμούσαν.

3. Στο σχετικό έγγραφο ζητούσα τη συνεργασία του Ιατρικού Σώματος , αλλά και των άλλων εργαζομένων στο Νοσοκομείο για τη συγκρότηση «…ευρείας επιστημονικής ερευνητικής ομάδας με σκοπό τη σχεδίαση και την υλοποίηση μελετών που θα αφορούν κυρίως την εξέλιξη των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στη χώρα μας. Κομβικά σημεία αυτής της μεγάλης ερευνητικής προσπάθειας θα είναι η ανάδειξη του αρνητικού αλλά και του θετικού ρόλου των Ασύλων- μεταξύ των οποίων το δικό μας κατέχει κυρίαρχη θέση- και της επίδρασης των νοσολογικών , επιδημιολογικών , πολιτιστικών οικονομικών και άλλων κοινωνικών παραγόντων στην εξέλιξη της σοβαρής ψυχικής διαταραχής και στη ζωή και τη μοίρα των αρρώστων.»

 4. Στο ίδιο έγγραφο   ανέφερα ενδεικτικά  «… ορισμένα αντικείμενα μεγάλου ενδιαφέροντος – που περιλαμβάνονται στους ερευνητικούς  σχεδιασμούς μου … 1. Αναδρομικές Απογραφές…2. Κατάρτιση ατομικών θεραπευτικών προγραμμάτων…3. Μελέτη  της νοσηρότητας και της θνησιμότητας των νοσηλευθέντων 4…Παρακολούθηση της νοσολογικής πορείας και της τύχης των κατά τις διάφορες χρονικές περιόδους νοσηλευθέντων αρχής γενομένης από τους εξελθόντες ομαδικά μετά το σεισμό του 1999…»

5. Στο ίδιο τέλος έγγραφο προσδιόριζα πως θα μπορούσε να υλοποιηθεί η συνεργασία που ζητούσα: . Δηλαδή « 1. Με τη συμμετοχή συναδέλφων, αλλά και εργαζομένων άλλων κλάδων( Νοσηλευτών , Κοινωνικών Λειτουργών, Εργοθεραπευτών, Διοικητικών κ.λ.π.) ως προσώπων στην ερευνητική Ομάδα. 2. Με τη συμμετοχή της Επιστημονικής Ενωσης και της Επιστημονικής Επιτροπής ως συλλογικών Οργάνων που θα αναλάβουν την πλήρη εποπτεία και το συντονισμό κομβικών σημείων του όλου Ερευνητικού Σχεδίου. 3. Με οποιοδήποτε τρόπο εσείς θα κρίνατε πιο πρόσφορο και περισσότερο αποτελεσματικό.».

6. Η Επιστημονική Επιτροπή , υπό την Προεδρία του κ. Α. Μιχαλακέα και η Επιστημονική Ενωση  υπό την Προεδρία του κ. Ι. Παπαδόπουλου μου γνωστοποίησαν εγγράφως  τη συμφωνία τους με την πρότασή μου.  Η Επιστημονική Επιτροπή μάλιστα , το αρμόδιο για την προώθηση των απαραίτητων διαδικασιών για την υλοποίηση της πρότασης όργανο ,κοινοποίησε την απόφασή της στο Διοικητικό Συμβούλιο .

7. Το τότε υπό την Προεδρία της  κ  Κ. Αποστόλου Διοικητικό Συμβούλιο του Ψ.Ν.Α. αγνόησε παντελώς την υπόθεση.  Η κ. Αποστόλου λόγω ,της γνωστής στους παλαιότερους ,αντίθεσής της προς το πρόσωπό μου επειδή από καθήκον και λόγω της θέσης μου χρειάστηκε να αντιδράσω προς ορισμένες λανθασμένες επιλογές της  που έθιγαν τα συμφέροντα των αρρώστων, του Δημοσίου ,αλλά και  του Ιατρικού  Σώματος, και εις επίδειξη αυταρχισμού και αλαζονείας  δεν έφερε προς συζήτηση στο Δ.Σ. την πρότασή μου και τη σχετική απόφαση της Επιστημονικής Επιτροπής. Έκρινε ότι είχε δικαίωμα και  μπορούσε να τις θάψει. Απαγόρευσε μάλιστα  στη Διοικητική Διεύθυνση να προωθήσει την πρότασή μου στους άλλους αποδέκτες της( Π.Ε.ΝΟ.ΨΥ. , Νοσηλευτική Διεύθυνση , Ενιαίο Σύλλογο Εργαζομένων ).

8.  Παρά τη λύπη μου και την απογοήτευσή μου για τη στάση της κ. Προέδρου , θεώρησα ορθό να μη  δώσω τότε συνέχεια στην υπόθεση. Πρώτον για να μη δώσω την ευκαιρία στους κακόπιστους ότι για προσωπικούς λόγους  αντιδικούσα με την κ Αποστόλου. Δεύτερο  γιατί η έρευνα που πρότεινα λόγω της ευρύτητάς της , αλλά και των στόχων της,          προϋπέθετε την πρόθυμη και ειλικρινή συνεργασία με το Διοικητικό Συμβούλιο αλλά και πολλές άλλες Υπηρεσίες του Νοσοκομείου , υπό τη διοικητική σπάθη της κ. Αποστόλου ευρισκόμενες. Τρίτο γιατί δεν ήθελα να φέρω σε δύσκολη θέση τους συναδέλφους μου , οι οποίοι εάν αποφάσιζαν ( όπως πίστευα ότι θα πράξουν) να υπερασπιστούν την πρότασή μου επανερχόμενοι και εμμένοντες στην αποδοχή της ( ή στην αιτιολογημένη απόρριψή της)  θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο να εκτεθούν και εκείνοι , όπως κι εγώ, στη μήνη της κ. Αποστόλου και να υποστούν τις αντίστοιχες συνέπειες.

9. Στην πρότασή μου επανήλθα όμως όταν Διοικητής του Ψ.Ν.Α. ανέλαβε ο κ. Π. Γιαννουλάτος. Σε πολύωρη προσωπική συνάντηση που είχα μαζί του στις 3 Δεκεμβρίου 2001, κατά την οποία του εξέθεσα τις απόψεις μου για τα μείζονα και πιεστικά προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί στο Νοσοκομείο και τον τρόπο αντιμετώπισής τους , του ανέλυσα και την πρότασή μου  για την έρευνα και για τη σημασία της. Με το κ. Γιαννουλάτο , πρώην  Διευθυντή της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας του Υπουργείου Υγείας είχα συνεργαστεί πολύ καλά και πολύ αποδοτικά κατά το παρελθόν από τη θέση μου του Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας του Ψ.Ν.Α ,αλλά και του Συντονιστή όλων των προγραμμάτων Αποκατάστασης που υλοποιούσε το Νοσοκομείο. Γνώριζα δε ότι εκτιμούσε το πρόσωπο και το έργο μου , όπως και εγώ  άλλωστε είχα προσωπική αντίληψη για τις μεγάλες διοικητικές και οργανωτικές  του ικανότητες και τη σπάνια  για διοικητικό παράγοντα εν τω βάθει γνώση των ψυχιατρικών πραγμάτων. Δοκίμασα ως εκ τούτου μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη όταν διαπίστωσα ότι παρ’ όλο  ότι συμφωνούσε με τις επισημάνσεις μου για τις επιλογές της κ. Αποστόλου  και αντιλαμβανόταν τη σημασίας της έρευνας που πρότεινα (όπως και της άλλης μου πρότασης για τη συγγραφή της ιστορίας του Ψ.Ν.Α.) απέρριψε κατά τη συνάντησή μας αυτή τις προτάσεις μου. Ουδέποτε αντιλήφθηκα για ποιους πραγματικούς λόγους το  έπραξε. Και ούτε γιατί προκειμένου να αιτιολογήσει την απόρριψη του αιτήματός μου χρησιμοποίησε  το πολύ προσβλητικό για το πρόσωπό μου και εντελώς αστήρικτο επιχείρημα ότι η παρουσία μου στο Νοσοκομείο θα δημιουργούσε κλίμα αναταραχής και σφοδρών συγκρούσεων.

10.  Για να αντικρούσω τις προσβλητικές αιτιάσεις του, να υπερασπίσω την προσωπική μου τιμή και αξιοπρέπεια  αλλά και την προσωπική μου ιστορία στο χώρο του Νοσοκομείου αλλά και γενικότερα και για να υπάρχουν έγγραφα και αναμφισβήτητα στοιχεία για μια υπόθεση που θεωρούσα πολύ σοβαρή επανήλθα εγγράφως  με το με αριθμό 2002/11-12-2001 έγγραφό μου και εξήγησα ποιοι και γιατί δεν ήθελαν την παρουσία μου στο Νοσοκομείο ,  με το δικαίωμα μάλιστα της ελεύθερης πρόσβασης στα Αρχεία του . Και αυτοί ήταν  το υπό την κ. Αποστόλου Διοικητικό Συμβούλιο και όσοι  ελάχιστοι συντάχθηκαν με τις λανθασμένες και πολλαπλά επιζήμιες για τους αρρώστους και τα συμφέροντα του Δημοσίου επιλογές του ή δεν αντέδρασαν όπως όφειλαν, λόγω της θέσης τους, να πράξουν.

11. Ο κ. Γιαννουλάτος  αναγκάστηκε τότε να δεχτεί την πρότασή μου για την διεξαγωγή της επιδημιολογικής έρευνας όπως και την άλλη πρότασή μου για την συγγραφή της ιστορίας του Νοσοκομείου.

12. Αφελώς πιστεύοντας ότι ο κ. Γιαννουλάτος θα τηρήσει τις έγγραφες δεσμεύσεις του  έσπευσα να τον ευχαριστήσω με το με αριθμό 158 /30-1-02 έγγραφό μου. Στο έγγραφο αυτό και με σκοπό να δοθεί   σε κάθε συνάδελφο που θα το ήθελε, η δυνατότητα να μετάσχει στην έρευνα , αλλά και στους  ,εργαζόμενους των άλλων κλάδων να πράξουν το ίδιο, του επισήμανα  μεταξύ των άλλων και τα εξής: «….Σας ευχαριστώ πολύ για τη θετική ανταπόκριση σας  στην επιστολή μου της 5-12-2001 και την αποδοχή των αιτημάτων μου… Πιστεύω …ότι αυτός ο ανυπολόγιστος πλούτος γνώσεων που υπάρχει στα ιστορικά των ασθενών …ανήκει μεν σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για τη γνώση, ανήκει όμως και σε κείνους, ίσως δε και κατά προτεραιότητα που εργάστηκαν για τη συλλογή του. Πρέπει λοιπόν όλοι να πληροφορηθούν γι’ αυτή  την έρευνα ώστε να υπάρξει η δυνατότητα  για όσους θέλουν και μπορούν να συμμετάσχουν. Γι’ αυτό σας επισυνάπτω παλαιότερη από 22-2-2001 επιστολή μου και σας παρακαλώ θερμά να ενδιαφερθείτε ώστε να λάβουν γνώση αυτής όλοι οι αποδέκτες της επειδή φοβάμαι ότι μερικοί από αυτούς δεν τη γνωρίζουν…»( Όπως σας σημειώνω πιο πάνω η  κ.  Αποστόλου απαγόρευσε στη Διοικητική Διεύθυνση να διαβιβάσει την πρότασή μου και στους άλλους αποδέκτες της στους οποίους την κοινοποιούσα.

13. Για λόγους που ουδέποτε έμαθα ο κ. Γιαννουλάτος αθέτησε τις δεσμεύσεις του σε πολύ μάλιστα σύντομο χρόνο. Ουδέποτε έδωσε τις αναγκαίες εντολές στις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να μου επιτρέπουν την πρόσβαση στα αρχεία και τους φακέλους των ασθενών προκειμένου να προβώ στις αναγκαίες πιλοτικές εργασίες προετοιμασίας, αρνήθηκε να ενημερώσει τους εργαζόμενους όπως του είχα ζητήσει ώστε να προβώ στις αναγκαίες συνεργασίες και διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση της ερευνητικής ομάδας και των επί μέρους κλιμακίων που θα ανελάμβαναν την υλοποίηση των επί μέρους θεματικών αντικειμένων του Ερευνητικού Σχεδίου, αρνήθηκε να μου παράσχει τις στοιχειώδεις διευκολύνσεις, (λίγο χώρο, ένα τραπέζι και μια καρέκλα) για να μπορώ να εργάζομαι και επί τόπου όταν θα χρειαζόταν.

14. Επανήλθα για τρίτη φορά στη πρότασή μου για την έρευνα όταν Διοικητής του Ψ.Ν.Α. ανέλαβε ο κ. Α. Κοσμόπουλος , ο οποίος πίστευα δεν θα είχε λόγους να την αρνηθεί.

Είχα κατ’ αρχήν  μια προσωπική συνάντηση μαζί του, όπου του εξέθεσα τις απόψεις μου για τα πιο κρίσιμα θέματα του Νοσοκομείου  , όπως και για ορισμένες  άστοχες και επιβλαβείς για τους αρρώστους μας αλλά και για τα συμφέροντα του Δημοσίου πράξεις και παραλείψεις των προ αυτού Διοικήσεων του Ψ.Ν.Α. όπως και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούσαν να απαμβλυνθούν οι συνέπειες .  Του έθεσα επίσης  υπόψη και τις επί χρόνια εκκρεμούσες προτάσεις μου για τη συγγραφή της ιστορίας του Ψ.Ν.Α και για τη διεξαγωγή της μεγάλης επιδημιολογικής έρευνας.

 Συμφωνήσαμε να πραγματοποιηθεί σύσκεψη υπό την προεδρία του με συμμετοχή της κ. Κατσάνου , Διευθύντριας της Ιατρικής Υπηρεσίας , του κ. Κόντη Προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου και εμού.

Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε την 17-2-2005 , πριν από δέκα έξι , δηλαδή, μήνες. Ο κ. Κόντης δεν παρευρέθηκε , αλλά η κ Κατσάνου ήταν παρούσα. Στη σύσκεψη αυτή παρουσίασα  και το από 17-2-2005 ( αριθμ.πρωτ. 183/18-02-05) έγγραφό μου  το οποίο φαίνεται να διαβίβασε  σε σας η κ. Κατσάνου  μετά από λίγες μέρες με το με αριθμό 191/21-02-05 έγγραφό της.

Στη σύσκεψη εκείνη εξέθεσα   λεπτομερώς  το ιστορικό της υπόθεσης, ανέλυσα  τις βασικές ιδέες μου και τη μεγάλη επιστημονική αλλά και πρακτική σημασία της έρευνας, προσδιόρισα το βασικό υλικό της   και τη μεθοδολογία  της , εξήγησα τις δυνατότητες που μας παρείχε το λογισμικό που είχα εκπονήσει με τη συνεργασία του Πολυτεχνείου, αναφέρθηκα  σε ορισμένα ειδικότερα  ερευνητικά αντικείμενα  ( όπως αυτά που αναφέρω και στο  αντίστοιχο έγγραφό μου)  και εξήγησα τι θα πρέπει να γίνει για την κατάλληλη προετοιμασία της και την εν συνεχεία έγκυρη υλοποίησή της και διατύπωσα κάποιες σκέψεις για την αναζήτηση πηγών χρηματοδότησης. Η κ. Κατσάνου όπως και ο κ. Διοικητής  αποδέχτηκαν τη πρότασή μου και ανέλαβαν την υποχρέωση να προχωρήσουν τις απαραίτητες διαδικασίες  στο Επιστημονικό και το Διοικητικό Συμβούλιο . Η κ . Κατσάνου εξ άλλου ουδέν ανέφερε για αυτά  που λέτε στην απόφάσή σας ότι ,δηλαδή, σας είχε πριν από έξι μέρες ζητήσει «…την άδεια χρήσης στοιχείων από τους φακέλους  ασθενών που έχουν βγει  για να εκπονήσει μαζί με τον κ. Χαϊδεμένο αναδρομική μελέτη ( για ασθενείς που εξήλθαν 1/1/ 2001- 31/12/2004 ) με θέμα : « Η πορεία του χρήστη Ψυχικής Υγείας από την είσοδο στο Τ.Ε.Π ως την έξοδό του. Δυνατότητες και Ανάγκες παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας.» Και ούτε βέβαια ενώπιον μου  εκείνη ισχυρίστηκε ότι η ιδέα της προηγήθηκε της δικής μου  ή ότι η πρότασή της έχει  το ίδιο αντικείμενο έρευνας όπως εσείς άκριτα αποφαίνεστε.

15. Επειδή περνούσαν οι μήνες και δεν είχα καμιά πληροφόρηση για την εξέλιξη του ζητήματος ( όπως και άλλων  ζητημάτων που είχα θέσει στον κ. Διοικητή) επανήλθα με το από 3-11-2005 έγγραφό μου προς αυτόν . Στο έγγραφό μου αυτό  μεταξύ των άλλων  αναφέρω «…Ζήτημα τέταρτο. Αφορά τη συγγραφή της ιστορίας του Νοσοκομείου μας και την διεξαγωγή μεγάλης επιδημιολογικής έρευνας . Και τα δύο θέματα εκκρεμούν για πολλά χρόνια, παρά τις προσπάθειές μου . Η εμπάθεια των υπευθύνων γιατί τόλμησα να αντιταχθώ στις επιθυμίες τους  πέτυχε τον επί πενταετία αποκλεισμό μου από το Νοσοκομείο ακόμη και με την ιδιότητα του συγγραφέα και του ερευνητή…» Εν συνεχεία δε του ανέφερα «…. Σχετικά με τη διεξαγωγή της μεγάλης επιδημιολογικής έρευνας. Και αυτή η υπόθεση εκκρεμεί επί χρόνια. Επανήλθα  και έθεσα το ζήτημα και σε σας. Με το δε από 17-2-2005 αναφέρθηκα λεπτομερώς στο όλο ζήτημα  , αλλά παρά τις δεσμεύσεις που αναλάβατε και σεις και η Κυρία Κατσάνου στη σύσκεψή της 17-2-2005( Ο κ. Κόντης δεν προσήλθε στη σύσκεψη) το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα και δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν εξασφαλιστούν προηγουμένως δύο βασικές και απολύτως απαραίτητες προϋποθέσεις. Πρώτο. Αποδοχή από την επιστημονική επιτροπή του επιστημονικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν η έρευνα και τα επί μέρους ερευνητικά αντικείμενα και συνεργασία της στα επόμενα βήματα(  ενημέρωση του ιατρικού Σώματος και των άλλων εργαζομένων, συγκρότηση ερευνητικών ομάδων, κατάρτιση των ερευνητικών πρωτοκόλλων κ.τ.λ.). Δεύτερο.  Έγκριση του Διοικητικού Συμβουλίου .  Επανέρχομαι λοιπόν και σας παρακαλώ να φέρεται το θέμα στα αρμόδια όργανα του Νοσοκομείου  και να μου γνωρίσετε το ταχύτερο δυνατό τις αποφάσεις τους. Σας τονίζω δε και πάλι ότι η έρευνα που προτείνω έχει μεγάλο θεωρητικό αλλά και πρακτικό ενδιαφέρον, ότι θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από Ευρωπαϊκά προγράμματα και ότι εάν το Νοσοκομείο δεν ενδιαφέρεται  για τη διεξαγωγή της θα παρακαλέσω να το ξέρω για να απευθυνθώ σε άλλα ερευνητικά κέντρα ή αρμόδιους κρατικούς φορείς

Για το θέμα της ιστορίας του Ψ.Ν.Α, και της επιδημιολογικής έρευνας είμαι στη διαθέσή σας, όπως και του Δ.Σ. και της Επιστημονικής Επιτροπής για κάθε συμπληρωματική πληροφορία ή διευκρίνιση πέραν των ανωτέρω και στο από 17-2-2005 έγγραφό μου αναφερομένων.»

16. Επτά μήνες μετά από το έγγραφό μου της 3-11-2005 και αφού χρειάστηκε να αναφερθώ και σε άλλους αρμόδιους μου κοινοποιήθηκε επί τέλους η  ανωτέρω με αριθμό 27/23-11-2005 απορριπτική της πρότασής μου απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου , βασισμένη στη δική σας  επίσης απορριπτική απόφαση που φέρεστε να πήρατε την προηγούμενη μέρα.  

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

                                     

  Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιοι από σας αγνοούσαν πλήρως τα προ της 21^ης Φεβρουαρίου 2005 διατρέξαντα , αρκούσε και μόνο η απλή ανάγνωση του εγγράφου μου με αριθμό 183/18-2-05 που σας διαβίβασε η κ. Κατσάνου με το με αριθμό 191/ 21-2-05 έγγραφό της για να πληροφορηθείτε τα πιο σημαντικά. Εξ άλλου κάποιοι από σας (π.χ. η κ. Κατσάνου, ο κ. Κόντης , ο κ. Παπαδόπουλος τα γνώριζαν εξ  ιδίας αντιλήψεως  και θέλω να πιστεύω ότι ενημέρωσαν και τους άλλους. Αδυνατώ επομένως να εξηγήσω με πια λογική καταλήξατε να δηλώνετε:

Πρώτο ότι η  πρόταση των συναδέλφων  κ. Κατσάνου και κ. Χαϊδεμένου προηγείται της δικής μου όταν και μόνο από την ανάγνωση του εγγράφου μου που σας διαβίβασε η κ. Κατσάνου προκύπτει  ότι «…προ τετραετίας περίπου είχα προτείνει στο τότε Δ.Σ. του Νοσοκομείου μας τη διεξαγωγή μιας μεγάλης επιδημιολογικής έρευνας….»

Δεύτερο ότι η πρόταση των ανωτέρω συναδέλφων έχει «…το ίδιο αντικείμενο έρευνας …» με το αντικείμενο της δικής μου.

 Προς Θεού , Κύριοι συνάδελφοι . Κανείς σας δεν πρόσεξε ότι η δική μου πρόταση είναι πολύ ευρύτερη , πολύ βαθύτερη και πολύ μεγαλύτερης επιστημονικής και πρακτικής σημασίας και με εντελώς διαφορετικούς στόχους από αυτούς των συναδέλφων και απαιτεί τη συγκρότηση μιας πολύ μεγάλης ερευνητικής ομάδας  και όχι μόνο από ψυχίατρους αποτελούμενης; Και κανείς σας δεν γνώριζε , ώστε να πληροφορήσει και τους άλλους, ότι οι πρώτες επιδημιολογικές μελέτες για τα ψυχικά νοσήματα στη χώρα μας , βασισμένες σε μεγάλους αριθμούς έγιναν από μένα και τους συνεργάτες μου; Και με  ποια μαγική εικόνα  ταυτίσατε π.χ. τις « αναδρομικές απογραφές , τη κατάρτιση ατομικών θεραπευτικών προγραμμάτων , τη μελέτη της νοσηρότητας και της θνησιμότητας , τη παρακολούθηση της νοσολογικής πορείας των εξελθόντων ομαδικά μετά το σεισμό του Σεπτέμβρη του 1999…» που αναφέρω εγώ ως μερικά από τα επί  μέρους θεματικά αντικείμενα της έρευνας που προτείνω  με το αντικείμενο έρευνας που σας πρότειναν οι συνάδελφοι;

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

 Δεν θέλω να σκεφτώ ότι δεν κάνατε το κόπο να διαβάσετε αυτό το χαρτί.  Ούτε όμως μπορώ να πιστέψω ότι το διαβάσατε και καταλήξατε εκεί που καταλήξατε. Ούτε ακόμη ότι μια τόσο σοβαρή απόφαση ελήφθη εκ περιφοράς ή ακόμη χειρότερα εξ υφαρπαγής.  Κάποια άλλη εξήγηση ασφαλώς θα υπάρχει. Την περιμένω λοιπόν  και οφείλετε να μου τη δώσετε. Σας παρακαλώ δε επίσης να μου γνωστοποιήσετε πια συγκεκριμένα πρόσωπα μετείχαν στη σχετική συνεδρίαση του Επιστ. Συμβουλίου , πότε έγινε, και τα πρακτικά της ,αν υπάρχουν. Αν δε η απόφασή σας ελήφθη δια περιφοράς από ποιους τελικά έχει υπογραφεί και πότε. Επίσης να μου εξηγήσετε γιατί η απόφασή σας φέρει τον αριθμό 154Α και (όχι απλά 154) και γιατί την μεν  απόφασή σας για την αποδοχή  της πρότασης των κ. Κατσάνου –Χαϊδεμένου  φέρεστε να διαβιβάσατε στο Δ.Σ  την 29^η –3-05 , την δε απόφασή σας για την απόρριψη της δικής μου πρότασης  έξι μήνες αργότερα , ενώ την   29^η-3-05  γνωρίζατε και τις δύο προτάσεις ,που άλλωστε φέρεστε να συνεκτιμήσατε.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Λυπάμαι πολύ και απογοητεύομαι για τον τρόπο που αντιμετωπίσατε και μένα και την πρότασή μου , ένα τρόπο  που σας βεβαιώνω δε σας τιμά και που δεν συνάδει με την ιστορία και τις παραδόσεις του Ιατρικού Σώματος  αυτού του Νοσοκομείου.

Λυπάμαι πολύ και απογοητεύομαι που πρέπει να σας θυμίσω ότι: Οι γιατροί , σύμφωνα με τις πανάρχαιες αρχές του λειτουργήματος που ασκούμε  παραμένουμε συνάδελφοι δια βίου.  Ο χαρακτηρισμός δε κάποιου ως πρώην συναδέλφου ηχεί ως άστοχος ,συνοδευόμενος δε με το « συνταξιούχος» ως ελαφρά απαξιωτικός.  Ότι η συνταξιοδότηση κάποιου δεν συνεπάγεται πάντοτε την πνευματική του ανεπάρκεια και ούτε  του στερεί το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα να ερευνά και να μαθαίνει. ( Ο άνθρωπος «…φύσει ορέγεται του ειδέναι» έλεγε ο Αριστοτέλης). Ότι η  επιστημονική έρευνα γίνεται κυρίως για την απόκτηση γνώσης και μόνο δευτερευόντως για την απόκτηση προσόντων , τα οποία άλλωστε ούτε ο κ. Χαϊδεμένος, ούτε η κ. Κατσάνου χρειάζονται και τόσο. Η κ. Κατσάνου μάλιστα έχει εξαντλήσει  όλες τις δυνατότητες  επαγγελματικής ανέλιξης  αφού έχει ήδη καταλάβει την ανώτερη θέση που προβλέπεται από το Νόμο . Εξ άλλου η συνταξιοδότηση κάποιου όχι μόνο δεν του στερεί το δικαίωμα της έρευνας,  αλλά αντίθετα  , επειδή έχει περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του,  ίσως του δημιουργεί την υποχρέωση να το ασκήσει.

Λυπάμαι επίσης  αναλογιζόμενος ότι όταν την 22 –2-2001 εξέθετα  στους συναδέλφους μου τις  ερευνητικές μου ιδέες   και έθετα στη διάθεσή τους εαυτόν , την πείρα μου και την σημαντική  μεθοδολογική προετοιμασία που είχα κάνει και τους πρότεινα να συνεργαστούμε   με διάφορους τρόπους μεταξύ των οποίων «..και με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εσείς θα κρίνατε πιο πρόσφορο και περισσότερο  αποτελεσματικό» κάποιοι άλλοι , έξι χρόνια μετά, θα επέλεγαν ως « πιο πρόσφορο και αποτελεσματικό τρόπο»  τον αποκλεισμό μου από την υλοποίησή τους. Και λυπάμαι , αλλά δεν είναι και προς θάνατον να πω  ότι  αυτό που έλεγα  τότε στους συναδέλφους μου ότι « …διατηρώ την ελπίδα ότι ο δρόμος που θα αναδείξει το Νοσοκομείο μας σε Πρότυπο Δημόσιο Θεραπευτικό, Εκπαιδευτικό και Επιστημονικό Κέντρο – όπως ανέκαθεν επιδιώκαμε- δεν έκλεισε» δυσκολεύομαι σήμερα να το επαναλάβω.

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Πιστεύω ακράδαντα ότι στο θέμα αυτό δεν εκπροσωπείτε το Ιατρικό Σώμα αυτού του Νοσοκομείου. Γι’ αυτό σας καλώ  να βρείτε τρόπο να ανακαλέσετε την απόφασή σας αυτή. Αν δε το πράξετε θα  υποχρεωθώ να δώσω  δημοσιότητα στο θέμα. Και τότε όλοι θα κριθούμε κατά τα έργα και τη συμπεριφορά μας.

                        

                                     Με συναδελφικούς χαιρετισμούς 

                                            Χάρης Βαρουχάκης

Υ.Γ. Λυπάμαι που πρέπει να κοινοποιήσω την επιστολή μου αυτή στο Δ.Σ. Εσείς όμως με υποχρεώνετε  αφού στη δική σας απόφαση στηρίχθηκε  και η δική του. Και αφού την απόφασή σας αυτή  κρίνατε πρέπον να μη μου γνωστοποιήσετε. Αν το είχατε ,όπως έπρεπε ,κάνει θα είχαμε ασφαλώς αποφύγει την ανάμειξη της Διοίκησης στα μεταξύ μας ζητήματα.