γεωργια δουλγερακη - δευτερο μερος

2 Ιουνίου 2017

     Συνεχίζω την εξιστόρηση των γεγονότων που αφορούν την μεταφορά αρρώστων από το «Δαφνί» στα ψυχιατρεία της Τρίπολης και της Πέτρας Ολύμπου, μετά το σεισμό της 7^ης  Σεπτεμβρίου 1999.

       Όπως στη προηγούμενη ανάρτησή μου σημείωσα , η αναφορά της Γεωργίας Δουλγεράκη  προκάλεσε αρχικά ,εγρήγορση του Ιατρικού Σώματος . Πολύ γλήγορα όμως , το αγωνιστικό πνεύμα που μέχρι τότε κατηύθυνε τις επιλογές του , βουβάθηκε. . Άλλοι γιατροί τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της Διοίκησης, άλλοι απέφευγαν  συστηματικά να έλθουν  σε ρήξη μαζί της, άλλοι περιχαρακώθηκαν στα ίδια  , με την ελπίδα να περισώσουν ό,τι  μπορούσε να περισωθεί.  Οι άρρωστοι που μεταφέρθηκαν  αφέθηκαν στην τύχη τους . Η ιδέα της οργάνωσης κλιμακίου από γιατρούς και θεραπευτές  του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής  που θα μετέβαινε στα Ψυχιατρεία  της Τρίπολης και της Πέτρας Ολύμπου  για επιτόπια εξέταση της κατάστασης,( μετά την άρνηση της Επιστημονικής Επιτροπής και του Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας να την υποστηρίξουν ), εγκαταλείφθηκε  και αυτή από όλους.

         Προσωπικά όμως δεν ήθελα να εγκαταλείψω την προσπάθεια.

        Το Σωματείο λοιπόν «ΕΥΝΟΜΙΑ -Κίνηση Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Ψυχικά Πασχόντων και νοητικά υστερούντων Προσώπων» ( μια άλλη θλιβερή ιστορία με άδοξο τέλος) κατέφυγε   περί τα τέλη του 2001 στην εδρεύουσα στο Υπουργείο Υγείας  Ειδική Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές ( βαρύγδουπος τίτλος που  απλώς υποχρέωνε έντιμους και ανιδιοτελείς ανθρώπους που την αποτελούσαν να καταναλώνουν αμισθί άπειρες ώρες δουλειάς,  χωρίς ουσιαστικό όφελος για τους αρρώστους  ,αφού δεν είχαν τη δυνατότητα να υποχρεώσουν  τη Διοίκηση να συμμορφωθεί με τις προτάσεις τους. Στο Αρχείο μου βρήκα εξ άλλου ένα πολυσέλιδο  πολύ σημαντικό κείμενο που περιλαμβάνει «Τα Πεπραγμένα της Επιτροπής  στο διάστημα 2000-2004» ,στο οποίο θα αναφερθώ άλλη φορά. Εδώ καταγράφω μόνο τη σύνθεση της Επιτροπής . Άρης Λιάκος Πρόεδρος και μέλη : Μητροσύλη Μαρία, Μπαμπασίκα Ιωάννα , Νομίδου Ελένη,  Πανταζής Δημήτρης,  Παπαθανασίου Μαρία , Πεπονή Μαρία, Στρούμπου Αλεξάνδρα ).

      Πέρασαν τέσσερα σχεδόν χρόνια για να μάθουμε, από την Έκθεση της Επιτροπής αυτής που εκδόθηκε την 12-6-2003 μετά την καταγγελία της ΕΥΝΟΜΙΑ, με ποιο βίαιο και απάνθρωπο τρόπο, ως υλικά προς αποθήκευση , μεταφέρθηκαν  οι άρρωστοί μας και σε ποιους άθλιους χώρους  εναποτέθηκαν . Ουδέποτε όμως μάθαμε ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης  όσων αποφάσισαν αυτή τη μεταφορά , όσων την πραγματοποίησαν και όσων την ανέχτηκαν .Και ουδέποτε επίσης μάθαμε ποια ήταν η τύχη  των αρρώστων μας τα χρόνια που ακολούθησαν, ούτε καν αυτών που «διαφοροποιούνται από τις λίστες» όπως επισημαίνει η Επιτροπή.

       Στην Έκθεση της Ειδικής Επιτροπής Ελέγχου Προστασίας Δικαιωμάτων Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές μάταια αναγράφεται επί λέξει: « Να γίνει έρευνα για να διαπιστωθεί τι συνέβη κατά την μεταφορά των ασθενών (( διαδικασία, τρόπος μεταφοράς και τι συνέβη με τους ασθενείς που διαφοροποιούνται από τις λίστες). Εάν υπάρχουν διοικητικές ή ποινικές ευθύνες να αποδοθούν ανάλογα».  Γιατί ούτε  έρευνα έγινε  ποτέ ,ούτε διοικητικές ή ποινικές ευθύνες καταλογίστηκαν. Άγνωστος δε παραμένει επίσης ο τόπος της ταφής της Έκθεσης αυτής , που στάλθηκε στα Γραφεία της άλλης βαρύγδουπης  Επιτροπής Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ασθενών, Πρόεδρος της οποίας ήταν τότε ο κ. Γολεμάτης και που προφανώς ουδέν έπραξε. 

 Παραθέτω  ποιο κάτω για όποιον ενδιαφέρεται αυτούσια την Έκθεση της υπό τον κ. Άρη Λιάκο Επιτροπής μετά την καταγγελία της  «ΕΥΝΟΜΙΑ»  .Παραθέτω επίσης απόσπασμα  από Έκθεση της Επιτροπής  αυτής  που , με συμμετοχή και των Κυριών Μπαμπασίκα Ιωάννας και Νικολάου Θάλειας και  του κ. Δημήτρη Πανταζή ,  επισκέφθηκε  το Ψυχιατρείο της Πέτρας Ολύμπου  την 14^η Δεκεμβρίου του 2000 και που δείχνει με ενάργεια σε ποιες συνθήκες βρέθηκαν οι άρρωστοί μας που είχαν μεταφερθεί εκεί δύο μήνες πριν. ( Αντιγράφω: «… Μερικοί ασθενείς  κατήγγειλαν ξυλοδαρμούς  από το προσωπικό. Η Επιτροπή είδε κάποιους ασθενείς  με μελανιές στα χέρια τους …η  αθλιότητα που επικρατεί στο ΨΝΠΟ  στο τέλος του εικοστού αιώνα είναι γεγονός: δυσοσμία, ακαθαρσίες ,(ούρα  και κόπρανα ασθενών στους διαδρόμους του ισογείου τα οποία πατούσαν οι ασθενείς που κάθονταν εκεί), εμφανής  έλλειψη στοιχειώδους καθαριότητας, τουαλέτες με σπασμένα τζάμια και γεμάτες στοιβαγμένες  ακαθαρσίες» .Ένα άλλο σημείο από αυτή την επίσκεψη δείχνει πως ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ψυχιατρείου αντιμετώπιζε τους ανθρώπους που είχαν την ατυχία να πέσουν στα χέρια του και ζούσαν σ’ αυτές τις άθλιες συνθήκες . Αντιγράφω : Κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τον Πρόεδρο για τις συνθήκες διαβίωσης των ασθενών στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Πέτρας Ολύμπου… ο πρόεδρος είπε ότι παρ’ όλο που έχει περίσσευμα στον προϋπολογισμό του , επειδή στο μέλλον πρόκειται να κλείσει το ψυχιατρείο της Πέτρας Ολύμπου κρίνει ότι είναι πεταμένα λεφτά οποιαδήποτε συντήρηση ….»

       Τέλος, και για την ιστορία , παραθέτω ένα έγγραφο από την αλληλογραφία της «ΕΥΝΟΜΙΑ» με την Επιτροπή με το οποίο της γνωστοποιώ  ότι «…δεν μου επετράπη παρά την επιμονή μου να λάβω γνώση των σχετικών με τη μεταφορά  ασθενών στην Τρίπολη και την Πέτρα Ολύμπου εγγράφων. Πιθανώς μάλιστα τέτοια έγγραφα να μην υπάρχουν, έτσι ώστε να μη μπορεί βάσει εγγράφων να αποδειχτεί  σε ποιον ανήκει η ευθύνη της μεταφοράς , ποιος τη διέταξε ,με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή των ασθενών, εάν οι θεράποντες γιατροί την πρότειναν ή πειθαναγκάστηκαν να το κάνουν, ποιοι ασθενείς τη ζήτησαν και ποιοι βίαια ή δια τεχνάσματος μετακινήθηκαν , ποιες διαδικασίες ακολουθήθηκαν κ.τ.λ.  ..».